29 مارس 2024- یک بررسی اخیر نشان داده است که مهارکننده‌های کوترانسپورتر 2 سدیم-گلوکز(SGLT2)  ممکن است نتایج بهتری در درمان نقرس و بیماری‌های مشترک آن ارائه دهند. مهارکننده‌های SGLT2 یک کلاس دارویی محبوب در مدیریت شرایط قلبی متابولیکی و دیابت هستند.

این بررسی که در ژورنال Nature Reviews Rheumatology منتشر شده است، نشان می‌دهد که مکانیسم مهار SGLT2 در بیماران مبتلا به بیماری آرتریتی می‌تواند مزایای ضد التهابی داشته باشد و در عین حال خطر پیامدهای کلیوی و قلبی عروقی را در چنین بیمارانی کاهش دهد - همانطور که این کلاس دارویی قبلاً برای درمان این بیماری ها توصیه شده است.

دکتر Chio Yokose، و همکارانش از بیمارستان عمومی ماساچوست، بوستون، ایالات متحده، ویژگی‌های نقرس و شایع‌ترین بیماری‌های همراه آن را توصیف کردند.آنها خاطرنشان کردند که نقرس شایع ترین شکل آرتریت التهابی در سراسر جهان است که با دوره هایی از شعله ور شدن عود کننده دردناک آرتریت التهابی مشخص می شود و با افزایش گذرای خطر حوادث نامطلوب قلبی عروقی همراه است. علاوه بر این، نقرس با بیماری های قلبی متابولیک-کلیوی مختلف مانند بیماری مزمن کلیه (CKD)، دیابت نوع 2 و بیماری قلبی عروقی (CVD) مرتبط است. این بیماری‌های همراه، به طور بالقوه با التهاب ناشی از شعله‌ور شدن نقرس همراه می‌شوند، و مستقل از عوامل خطر سنتی قلبی عروقی و غلظت اورات سرم، منجر به مرگ و میر زودرس مداوم در نقرس می‌شوند.

محققان افزودند: «اگرچه اجرای بهتر مراقبت‌های استاندارد نقرس می‌تواند نتایج نقرس را بهبود بخشد، نیاز به تلاش‌های هدفمند برای رسیدگی به خطر CV در بیماران نقرس برای کاهش مرگ‌ومیر وجود دارد».

مهارکننده‌های SGLT2 به دلیل توانایی آن‌ها در کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی و CKD، مرگ به همه ی علل و مرگ‌های قلبی عروقی برای چندین ایندیکیشن تأیید شده‌اند که آنها را به گزینه‌ای جذاب برای درمان نقرس تبدیل می‌کند. همچنین نشان داده شده است که این داروها غلظت اورات سرم را کاهش می‌دهند، که عامل اصلی خطر نقرس است، و با کاهش خطر وقوع نقرس و عود مکرر آن، به‌طور بالقوه به دلیل اثرات ضد التهابی‌شان، مرتبط هستند. بنابراین، مهار SGLT2 می تواند به طور همزمان هم علائم نقرس و هم بیماری های همراه آن را برطرف کند.

به گفته ی نویسندگان، این اولین تحلیلی نیست که نقش بالقوه ای را در مدیریت نقرس برای کلاس مهارکننده های SGLT2 در نظر می گیرد.مطالعه ای که در جلسه کنگره اروپایی روماتولوژی(EULAR) 2023  در ماه می 2023 ارائه شد، نشان داد که درمان با یک مهارکننده SGLT2 به طور قابل توجهی خطر ابتلا به نقرس را در بین بیماران در معرض خطر دیابت نوع 2 در مقایسه با سایر کلاس های دارویی از جمله آگونیست های گیرندهGLP-1  (HR، 0.39)، مهارکننده هایDPP-4 (نسبت خطر[HR]، 0.54)، و سولفونیل اوره ها (HR، 0.61) کاهش می دهد.

محققان خاطرنشان کردند که این داده‌های بالینی امیدوارکننده با افشای این موضوع همراه است که محققان هنوز به دنبال درک خواص ضد نقرس و کاهش اورات مهارکننده‌های SGLT2 هستند. آنها اظهار کردند که چنین مکانیسم هایی ممکن است به دلیل افزایش اوریکوزوری و مسیرهای ضد التهابی در مهارSGLT2  باشد.

محققان نتیجه گیری کردند که «اگرچه تحقیقات بیشتری برای تعیین نقش مهارکننده‌های SGLT2 در مدیریت نقرس مورد نیاز است، شواهد موجود نشان می‌دهد که این داروها پتانسیل بهبود نتایج را در میان بیماران مبتلا به نقرس دارند».

منبع:

https://medicaldialogues.in/medicine/news/sglt2-inhibitors-clinically-beneficial-in-patients-with-gout-suggests-review-126321